Uroczystość Trójcy Świętej 12 czerwca 2022

Refleksja

Liturgia Niedzieli Trójcy Przenajświętszej pełna jest zachwytu wobec Tajemnicy Bożego życia i zaprasza do uwielbienia Trójjedynego Boga.

W modlitwie dnia Kościół przypomina nam, że Bóg objawił tajemnicę swego życia najbardziej i ostatecznie przez zesłanie na świat swojego Syna, Słowa Prawdy i Ducha Uświęciciela. Z objawienia tego jednoznacznie wynika, że jeden Bóg jest w trzech Osobach - co bardzo prosto wyraża trzecia z sześciu podstawowych prawd wiary chrześcijańskiej - są trzy Osoby Boże: Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch Święty. W Starym Testamencie prawda ta była jeszcze zakryta i nie można się jej było nawet domyślać. Dopiero z perspektywy Nowego Testamentu w słowie Boga i w Bożej mądrości, którymi posługiwał się Bóg, dokonując dzieła stworzenia, można dopatrywać się Syna Bożego i Ducha Świętego.

W Ewangeliach na wielu miejscach mowa jest o trzech Boskich Osobach - choćby nad Jordanem - gdy Duch w postaci cielesnej, niby gołębica, unosił się nad Jezusem, a z nieba dał się słyszeć głos Ojca: "Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie". Także przy rozesłaniu uczniów Jezus mówił "Idźcie i nauczajcie wszystkie narody udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego". We fragmencie dziś czytanym Jezus mówi do swoich uczniów o Duchu Prawdy, który doprowadzi ich do całej prawdy i o swoim Ojcu - że wszystko, co ma Ojciec jest Jego udziałem.

Od samego początku stało się więc dla chrześcijan wiadome, że Bóg jeden, w którego uwierzyli i wierzą, jest w Trzech Osobach. I dlatego, od samego początku, kreśląc znak krzyża na swoim ciele mówili - i my czynimy to samo - w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.

Ludzkiemu rozumowi trudno jednak ową tajemnicę życia Bożego do końca ogarnąć. Zasadnicze ustalenia rozumu oświeconego wiarą, czyli owoce refleksji teologicznej, przekazuje nam Kościół w prefacji z dzisiejszej uroczystości: "Ty z Jednorodzonym Synem Twoim i Duchem Świętym jednym jesteś Bogiem, jednym jesteś Panem; nie przez jedność osoby, lecz przez to, że Trójca ma jedną naturę. W cokolwiek bowiem dzięki Twemu objawieniu wierzymy o Twojej chwale, to samo bez żadnej różnicy myślimy o Twoim Synu i o Duchu Świętym. Tak iż wyznając prawdziwe i wiekuiste Bóstwo wielbimy odrębność Osób, jedność w istocie i równość w majestacie".

Z zawartego w tekście pouczenia wynika, że odrębność Trzech Osób nie wyklucza jedności w Bogu, której źródłem jest jedna Boska natura i ona też jest podstawą równości w majestacie tychże trzech Osób. Gdy rozum jedynie tyle zdolny jest wyrazić, wiara skłania nas do uwielbienia Boga: Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu - jak była na początku, teraz i zawsze, i na wieki wieków. Trzeba to jednak czynić nie tylko słowem, lecz nade wszystko życiem. Niech życie nasze będzie chwałą Ojca i Syna, i Ducha Świętego!

bp Andrzej Czaja

Złota myśl tygodnia

My poruszamy Serce Boże. Ale modlitwa do Boga to nie tylko słowa prośby; wymaga także przemiany słów w czyny, aby w naszych rozmodlonych sercach zrodziła się iskra Bożej radości, radości z Ewangelii i wzniecała w innych sercach gotowość powiedzenia «tak»".

abp Alfons Nossol

Na wesoło

Żyd ożenił się z wdową i po ślubie jedzie pociągiem.

- Gdzie pan jedzie? - pyta go inny podróżny.

- W podróż poślubną...

- A gdzie żona?

- Ona już była...

---

- Tyle się złego naczytałem na temat alkoholu - mówi Antek do kolegi - że wreszcie sobie powiedziałem, że czas raz na zawsze z tym skończyć.

- Z piciem?

- Nie, z czytaniem.

Zarys dziejów Kościoła na Śląsku Opolskim

W roku 2009 z uwagi na osiągnięty już wcześniej kanoniczny wiek emerytalny, papież Benedykt XVI przyjął rezygnację abp. alfonsa Nossola z obowiązków Biskupa opolskiego. 14 sierpnia 2009 r. ogłoszono decyzję o papieskiej nominacji nowego pasterza naszej diecezji ks. prof. dr. hab. Andrzeja Czai.

Dwa tygodnie później, 29 sierpnia w katedrze w Opolu odbyły się święcenia nowego biskupa opolskiego Andrzeja Czai oraz jego ingres. w uroczystościach wzięło udział 27 biskupów. głównym szafarzem święceń był ustępujący z urzędu ks. abp alfons Nossol, a współkonsekratorami byli: ks. abp Damian Zimoń - metropolita katowicki oraz ks. bp Jan Wieczorek - biskup gliwicki. Rozpoczął się nowy rozdział w historii diecezji opolskiej.

Biskup Andrzej Czaja, przyjmując jako biskupią dewizę słowa z II modlitwy eucharystycznej: Astare coram Te et Tibi ministrare - Trwać przed Tobą i Tobie służyć, rozpoczął swoje pasterzowanie z wielkim zaangażowaniem, poświęcając czas i energię na spotkania z duszpasterzami i wiernymi, prowadzenie rekolekcji dla kapłanów, przewodniczenie różnym uroczystościom oraz wytrwałym głoszeniem Słowa Bożego, również na antenie diecezjalnej rozgłośni radiowej.

Wyrazem troski nowego biskupa o serca swoich diecezjan było wprowadzenie już na początku października 2009 r. całodziennej okazji do Sakramentu Pokuty w katedrze opolskiej. W Uroczystość Najświętszego Ciała i krwi Pańskiej w 2010 r. na osiedlu Armii Krajowej w Opolu odbył się pierwszy koncert Uwielbienia. w październiku tego samego roku, na Wydziale Teologicznym UO ruszył nowy kierunek

studiów - muzykologia, a w połowie kwietnia 2011 r. biskup opolski erygował Diecezjalny Instytut Muzyki Kościelnej w Opolu, który wśród licznych zadań kształci również muzyków kościelnych.

Dostrzegając wielką potrzebę troski o rodzinę, aby była «Bogiem silna i miłością wielka», Biskup opolski zwołał na 1 maja 2012 r. w Jemielnicy pierwsze Diecezjalne Święto Rodziny, które odtąd wpisało się na stałe w majowy kalendarz diecezjalnych uroczystości. wtedy też erygowana została diecezjalna wspólnota dla mężczyzn - Bractwo św. Józefa, sięgająca swymi tradycjami aż XVII w. Przez kolejne 10 lat wspólnota zgromadziła wokół św. Józefa 928 członków - mężczyzn różnych stanów z niemal wszystkich zakątków diecezji.

(Powyższy tekst pochodzi z książki "Bliżej Boga-Człowieka. Wdzięczność. Pamięć. Nadzieja. Nowenna Niedziel przed rozpoczęciem jubileuszu 50-lecia diecezji opolskiej.)

Opowiadanie

Gobelin

Pewien młody mnich został wysłany na kilka miesięcy do jednego z klasztorów we Flandrii, gdzie wraz z innymi zakonnikami miał tkać ogromny gobelin. Po kilku dniach żmudnej pracy zdenerwowany zerwał się z krzesła.

- Wystarczy! Dłużej już tak nie mogę! Instrukcje, jakie otrzymałem, są bezsensowne! - wykrzyknął głośno - Tkam złotą nitką i nagle, ni z tego, ni z owego, muszę ją przecinać! Cóż za marnotrawstwo! Najstarszy mnich rzekł:

- Synu! Nie widzisz gobelinu w taki sposób, w jaki będą go wszyscy oglądać. Siedzisz po jego lewej stronie i do twoich obowiązków należy utkanie jedynie małego fragmentu.

Następnie zaprowadził go w miejsce, skąd było widać dobrze cały gobelin, zawieszony w ogromnej pracowni. Młody mnich z wrażenia stracił mowę.

Brał udział w tkaniu przepięknego obrazu przedstawiającego Pokłon Trzech Króli, a jego złota nić stanowiła część lśniącej aureoli wokół głowy Dzieciątka Jezus. To, co młodemu mnichowi wydało się marnotrawstwem, w istocie było cudownym dziełem.

Z nauczania pasterzy diecezji opolskiej

Bóg potrzebuje ludzi. Potrzebuje osób, które powiedzą: Tak, jestem gotowy stać się robotnikiem na Twoim żniwie, jestem gotowy pomagać, aby to żniwo dojrzewające w sercach ludzi mogło rzeczywiście znaleźć się w spichrzu wieczności, wejść do wiekuistej Bożej wspólnoty radości i miłości. «Proście Pana żniwa!» To znaczy także: nie możemy po prostu «produkować» powołań, muszą one pochodzić od Boga. Nie możemy - jak dzieje się to może w innych zawodach - za pomocą celnej propagandy i odpowiednio dobranych, by tak powiedzieć, strategii, po prostu «rekrutować» ludzi. Powołanie wychodzi z Serca Boga i musi zawsze znaleźć drogę do serca człowieka. A właśnie po to, aby mogło dotrzeć do ludzkich serc, potrzebna jest także nasza współpraca. Prosić o to Pana żniwa znaczy niewątpliwie modlić się o to, poruszać Jego Serce, mówić do Niego: «Rozbudź ludzi! Spraw, by Ewangelia napełniała ich entuzjazmem i radością! Spraw, aby zrozumieli, że jest to skarb cenniejszy, niż wszystkie inne skarby, a kto go odkrył, winien go przekazywać innym!»

abp Alfons Nossol