XIII Niedziela Zwykła 26 czerwca 2022

Refleksja

Liturgia XIII Niedzieli Zwykłej zwraca nam uwagę na konkretne postawy warunkujące nasze życie w światłości Pana. Mowa jest o potrzebie radykalizmu w akceptacji i wypełnianiu Bożego słowa, potrzebie trwania w wolności i postępowania według Ducha.

Przytaczając fragment z 1 Księgi Królewskiej o namaszczeniu Elizeusza na proroka Kościół odsłania nam wartość życia w światłości Pańskiej. Eliasz w prozie życia, nagle, niespodziewanie przychodzi i w sposób zagadkowy oznajmia Elizeuszowi wolę Boga, zarzucając nań swój płaszcz. Elizeusz nie ma wątpliwości, wie, co należy czynić: ucałował tylko ojca i matkę, "i zaraz wziął parę wołów, złożył je na ofiarę, a na jarzmie wołów ugotował ich mięso oraz dał ludziom, aby zjedli. Następnie wybrał się i poszedłszy za Eliaszem, stał się jego sługą". Tak z opowiadania wyłania się zasadnicza prawda, że człowiek żyjący w światłości Pańskiej wie, co ma czynić, jak żyć.

W modlitwie dnia Kościół wyraża swą świadomość, że u podstaw takiego życia w światłości Pańskiej jest Boża łaska przybrania nas za synów i córki Ojca Niebieskiego, która czyni nas dziećmi światłości. Sama łaska jednak nie wystarcza. Bez współpracy z nią chrześcijanin jako dziecko światłości może popaść w ciemności błędu. Stąd prośba do Boga: "Spraw, abyśmy żyli w blasku Twojej prawdy".

W Ewangelii Jezus zwraca nam uwagę na to, że życia w blasku Jego prawdy nie da się realizować w oparciu o szumne deklaracje: "Panie, pójdę za Tobą dokądkolwiek się udasz". Jego słowo domaga się radykalizmu przyjęcia - pójścia już. Bo ktokolwiek przykłada rękę do pługa, a wstecz się ogląda nie nadaje się do Królestwa Bożego. Nie można więc przyjąć postawy, którą wyraża słowo "pójdę" - lecz słowo "Panie, idę". Chodzi o postawę, którą dobrze wyrażają słowa wprowadzone w śpiew między Alleluja: "Mów, Panie, bo sługa Twój słucha". U ich podstaw jest zaufanie do Boga, przekonanie, że ma słowa życia wiecznego. Psalmista sugeruje, aby uznać w Bogu Pana, aby Pana stawiać sobie przed oczy i nie bać się być Jego sługą.

Jeszcze od innej strony zasadnicze pouczenie na temat możliwości i realizacji życia w światłości Pana przekazuje św. Paweł we fragmencie Listu do Galatów. Wyraźnie wywołuje temat wolności. Przypomina, że zostaliśmy do wolności powołani i że Chrystus wyswobodził nas ku wolności. Dlatego apeluje do nas: "A zatem trwajcie w wolności i nie poddawajcie się na nowo pod jarzmo niewoli"! Daje też konkretne wskazania: (1) by nie brać wolności za zachętę do hołdowania ciału; (2) byśmy miłością ożywieni służyli sobie wzajemnie; (3) byśmy postępowali według ducha.

Tak dochodzimy do ostatecznego wniosku, że życie w światłości Pańskiej domaga się od nas, dzieci światłości, przyjęcia bez lęku postawy sługi Pana, który pozwala się prowadzić Jego Duchowi. Weźmy to sobie mocno do serca, abyśmy w tym rozpoczynającym się czasie wakacyjnego odpoczynku jako dzieci światłości nie popadli w ciemności grzechu i błędu, i nie dawali zgorszenia, zwłaszcza maluczkim. Niech Pan nas strzeże i prowadzi, pozwala i pomaga żyć w blasku swej prawdy.

bp Andrzej Czaja

Złota myśl tygodnia

Lęk należy do istoty umierania. W śmierci już go nie ma, bo ja jestem wtedy na progu wieczności. Kończy się wiara, bo zaczyna się widzenie Boga twarzą w twarz. Kończy się nadzieja, bo się spełnia. Jedynie miłość przekracza z nami próg wieczności.

abp Alfons Nossol

Na wesoło

Przychodzi żołnierz do generała:

- Da mi pan wolne generale, bo teściowa przyjechała?

Generał na to:

- Nie, nie dam.

- Wiedziałem, że równy z pana gość.

---

Tata pyta Kazia:

- Jak ci idzie w szkole?

- Dobrze. Nawet jeden nauczyciel ci zazdrości!

- Zazdrości? A czego?

- Już kilka razy złapał się za głowę i powiedział: gdybym ja był twoim ojcem...

Zarys dziejów Kościoła na Śląsku Opolskim

Rok 2016 upływa przede wszystkim na przygotowaniu i przeprowadzeniu diecezjalnego etapu Światowych Dni Młodzieży. Do naszej diecezji przybyło w tym czasie 6 tysięcy młodych ludzi z całego świata. wraz z miejscową młodzieżą stworzyli grupę 10 tys. osób, które razem modliły się i budowały wspólnotę. Troska o wiarę młodego pokolenia to jedno z głównych zadań Kościoła, stąd na poziomie diecezjalnym powstało duszpasterstwo "Ławka", które podejmuje wiele inicjatyw skierowanych do młodzieży.

Ostatnie lata w naszej diecezji to także czas budzenia większej wrażliwości wobec osób bezdomnych i ubogich. w roku 2017 obchodzony był Pierwszy Światowy Dzień Ubogich. Troska o ubogich nie zamyka się jednak tylko do tego jednego dnia w roku. Inicjatywy takie jak "Zupa w Opolu", "Śniadanie z nadzieją" czy działająca nawet w czasie pandemii łaźnia dla bezdomnych prowadzona przez Caritas Diecezji Opolskiej, pomagają w codziennej egzystencji osobom samotnym i wykluczonym. Szczególnym wydarzeniem w tym kontekście było powstanie Domu Nadziei. Pobłogosławione 22 sierpnia 2020 r. przez kard. Konrada Krajewskiego Dzienne Centrum Pomocy osobom Bezdomnym i Ubogim jest miejscem, gdzie osoby bezdomne i samotne mogą zostać nakarmione, ubrane i wysłuchane.

Najnowsza historia naszej diecezji to czas powstawania nowych miejsc kultu. 28 kwietnia 2019 r. erygowana została w Opolu - powierzona Misjonarzom

Oblatom Maryi Niekalanej - parafia pw. św. Jana Pawła II. 15 stycznia 2021 r. do rangi Sanktuarium Matki Bożej Jasnogórskiej podniesiony został kościół parafialny w Mochowie-Paulinach. 23 maja 2021 r. w Głębinowie ustanowione zostało Sanktuarium św. Rity, a 8 grudnia w Jemielnicy - Sanktuarium św. Józefa. Od 5 listopada 2016 r. diecezja może też liczyć na wstawiennictwo beatyfikowanego w Shkodre w Albanii, pochodzącego z Bliszczyc, ks. Alfonsa Trackiego. Podobnego wstawiennictwa wypraszamy już u kandydatek na ołtarze, których procesy beatyfikacyjne rozpoczęto w ostatnich miesiącach: Matki Franciszki Werner z Nysy, współzałożycielki zgromadzenia Sióstr elżbietanek w Nysie oraz Świątobliwej Ofki z Raciborza.

(Powyższy tekst pochodzi z książki "Bliżej Boga-Człowieka. Wdzięczność. Pamięć. Nadzieja. Nowenna Niedziel przed rozpoczęciem jubileuszu 50-lecia diecezji opolskiej.)

Opowiadanie

Nie na sprzedaż

Pewna młoda para weszła do największego sklepu z zabawkami w całym mieście. Mężczyzna i kobieta długo oglądali kolorowe zabawki ułożone na półkach, uczepione pod sufitem, radośnie rozłożone na krzesłach. Były tam płaczące i śmiejące się lalki, gry elektroniczne, małe kuchenki, w których można było upiec pizzę i ciasto.

Klienci jednak nie potrafili się zdecydować i poprosili o radę uprzejmą sprzedawczynię.

- Widzi pani - rzekła kobieta - mamy małą córeczkę, lecz bardzo często przebywamy poza domem, zarówno w dzień, jak i wieczorem.

- Zauważyliśmy, że dziewczynka rzadko się uśmiecha - dodał mężczyzna.

- Chcielibyśmy kupić coś, co uczyniłoby ją szczęśliwą - podjęła kobieta - nawet wtedy, gdy nie ma nas w domu... Coś, co sprawiałoby jej radość, kiedy jest sama.

- Przykro mi - uśmiechnęła się grzecznie sprzedawczyni - ale my nie sprzedajemy rodziców.

Wraz z poczęciem dziecka zaciągamy wobec niego dług większy, niż to jesteśmy sobie w stanie wyobrazić. Wszystkie maluchy przychodzą do nas z biletem wstępu do życia i mówią nam:

- Przywołałeś mnie tutaj, jestem więc. Co mi dasz?

W większości tak rozpoczyna się każde zadanie wychowawcze.

Z nauczania pasterzy diecezji opolskiej

Miesiące lipiec i sierpień to czas wakacji szkolnych i urlopów pracowniczych. Rolnicy jednak nie mają wyznaczonych godzin pracy, dni wolnych ani urlopów. Pracują zawsze, a praca ich jest ciężka i bardzo ważna, bo dają nam wszystkim żywność. Rolnictwo - mimo różnych trudności - jest u nas tą gałęzią gospodarki, która pracuje normalnie i do której nikt nie dokłada. I za to należy się rolnikom głęboki szacunek ze strony społeczeństwa. Właśnie teraz w okresie wakacyjno‑urlopowym rolnicy najciężej pracują.

abp Alfons Nossol