Święto Chrztu Pańskiego 8 stycznia 2023

Refleksja

Celebrowane dziś Święto Chrztu Pańskiego jest zachętą do wspinania się z pomocą Ducha Świętego na najwyższe szczyty wiary, aż osiągniemy świętość. Podczas chrztu w wodach Jordanu dokonało się przejście od chrztu Jana Chrzciciela, opartego o symbol wody, do chrztu Jezusa w Duchu Świętym i ogniu. Ten sam Duch, który zstąpił na Jezusa nad Jordanem, jest głównym architektem naszego chrztu, czyli pierwszego doświadczenia Bożego miłosierdzia w naszym życiu. To dzięki Jego łasce otrzymaliśmy "nowe życie w Chrystusie", wolne od grzechu i śmierci. I staliśmy się umiłowanymi dziećmi Boga, w których Ojciec niebieski ma upodobanie [warto przypomnieć sobie datę swojego chrztu i pamiętać o niej każdego roku]. To Duch Święty zniszczył w nas grzech pierworodny. On wyzwolił nas spod władzy ciemności grzechu i przeniósł do królestwa światła, czyli królestwa miłości, prawdy i pokoju. I to moc Ducha umożliwia nam naśladowanie Jezusa, a więc upodabnianie się do Niego w życiu codziennym przez miłość i solidarność z bliźnimi.

Wiara katolicka stała się udziałem naszej Ojczyzny w 966 roku. Dzisiejsze Święto jest również okazją do wdzięczności Bogu za natchnioną decyzję naszego pierwszego władcy - księcia Mieszka I, która zaowocowała na Wielkanoc 966 roku przyjęciem chrztu przez tworzący się naród i państwo. Każdy z nas należy do tej wspólnoty. I od naszego osobistego zaangażowania w wiarę zależy najpierw nasze zbawienie, dalej przyszłość wiary w naszych rodzinach, społecznościach i w całej Polsce.

Dzień chrztu to także najważniejsze wydarzenie w życiu ucznia Chrystusa. Wyraźmy więc Bogu dziś szczególną wdzięczność za ten dar. I prośmy Jezusa, by dał nam moc Ducha Świętego do życia zgodnego z tajemnicą chrztu, czyniąc nasze świadectwo wiary wobec świata jeszcze mocniejszym i skuteczniejszym. Będzie to możliwe, jeśli wsłuchamy się w radę, a jednocześnie wielokrotną zachętę papieża Franciszka: "codziennie czytajcie kawałek Ewangelii, fragment, aby lepiej poznać Jezusa i w ten sposób sprawić, że poznają Go inni. Zawsze noście mały egzemplarz Ewangelii przy sobie".

Złota myśl tygodnia

Od dnia chrztu świętego jesteśmy świątynią Ducha Świętego i mamy udział w Boskim życiu. Żyje w nas Jezus i naszym udziałem jest nowe życie.

bp Andrzej Czaja

Na wesoło

Żona do męża:

Zaproś mnie chociaż raz w życiu na obiad.

Jestem żonaty i nie umawiam się z kobietami - odpowiada mąż.

Ale jesteś żonaty za mną! - oburzyła się żona.

Żadnych wyjątków... - odpowiedział mąż.

Patron tygodnia - Bł. Alicja le Clerc - 9 stycznia

Alicja le Clerc urodziła się 2 lutego 1576 roku we Francji, w szlacheckiej rodzinie katolickiej Jana le Clerca, lorda Roville-aux-Chênes, i Anny Sagay. Były to czasy niespokojne i obojętne religijnie. Dlatego Alicja nie interesowała się religią. Ciągłe przemarsze wojsk rujnowały okolice i deprawowały ludzi. Alicję pociągał świat i jego złudne uroki. Rodzice nie zabraniali jej zabawy i swobody. Jednak dziewczyna nie znajdowała w tym zadowolenia. Trafiła na pobożnego kapłana, który tak nią pokierował, że zrozumiała konieczność zmiany życia. We współpracy ze św. Piotrem Fourierem zaczęła pomagać chorym, opuszczonym i zaniedbanym dziewczętom. W sąsiedniej parafii pomagała proboszczowi, który objął zaniedbaną parafię i skutecznie nad nią pracował. Zgłosiły się współpracowniczki, które później dały początek nowemu zgromadzeniu Kanoniczek Regularnych od Najświętszej Maryi Panny.

Szkoły zakładane przez kanoniczki nauczały, wychowywały i przygotowywały dziewczęta do życia. W 1603 r. zatwierdził je kardynał Karol Lotaryński, a następnie w 1621 r. Stolica Święta.

Alicja, wyczerpana pracą i umartwieniami, zmarła w 1622 r. Beatyfikował ją papież Pius XII w 1947 roku.

Opowiadanie

Milczenie

Dawno temu, pewien mężczyzna zapytał zakonnika klauzurowego :

Czego uczy cię takie milczące życie? Zakonnik, który stał nieruchomo przy studni odpowiedział:

Spójrz w głąb studni. Co widzisz?

Widzę samego siebie, odbijam się w wodzie.

Widzisz - odrzekł zakonnik - Taki jest efekt milczenia: człowiek dostrzega samego siebie.

Wierzę w Kościół - katechezy o Domu Bożym dla nas cz. 7.

Najogólniej rzecz ujmując, wielką wartością Kościoła jest to wszystko, co w nim Boskie (Chrystus, Duch Święty, pełnia łaski i wiary) i to, co dzięki Bożemu wsparciu udoskonalone w ludziach. Mam na myśli nie tyle piękne pomniki kultury chrześcijańskiej, architektury i sztuki, ile całe bogactwo wiary, duchowości, życia i postępowania zgodnego z Ewangelią.

Wielką wartością Kościoła jest też jego służba zbawieniu wszystkich ludzi, czyli wiązaniu ich z Bogiem, a także otwartość Kościoła na świat w trosce o jego rozwój i dobro. "Ustanowiony przez Chrystusa dla komunii życia, miłości i prawdy, używany jest przez Niego jako narzędzie zbawienia wszystkich i jest posłany do całego świata jako światłość świata i sól ziemi (por. Mt 5,13-16)" (KK 9). Zbawcza misja Kościoła "(...) odnosi się nie tylko do chrześcijan, ale także wszystkich ludzi dobrej woli, w których sercu w niewidzialny sposób działa łaska. Skoro bowiem Chrystus umarł za wszystkich i skoro ostateczne powołanie człowieka jest w istocie jedno, mianowicie Boskie, powinniśmy utrzymywać, że Duch Święty wszystkim daje możliwość uczestniczenia w tym misterium paschalnym w tylko Bogu znany sposób" (KDK 22). Oznacza to, że zbawieniem dysponuje tylko i wyłącznie Bóg, a Kościół jest jego znakiem i narzędziem.

bp Andrzej Czaja